To niezwykły, zielony obszar znajdujący się na wyspie La Gomera. Zajmuje powierzchnię 3986 ha, co stanowi ponad 10 procent powierzchni wyspy. Został założony 25 marca 1981 roku, a już w 1986 wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Park zajmuje centrum i północną część wyspy i znajduje się na terytorium wszystkich gmin, na jakie podzielona jest La Gomera. Jego nazwa wzięła się od wzgórza Garajonay (1487 m. n.p.m.), najwyższego punktu wyspy.

Najniżej położonym obszarem parku jest osada Cedro, na wysokości 650 m. Zachowały się tu specyficzne drzewostany wawrzynu kanaryjskiego (które wiele milionów lat temu porastały cały obszar basenu Morza Śródziemnego i północnej Afryki) z endemicznymi gatunkami gołębi i insektów. W trzeciorzędzie wawrzyn kanaryjski pokrywał niemal całą Europę. Las przetrwał dzięki wyjątkowym warunkom klimatycznym panującym na Wyspach Kanaryjskich: niewielkiej amplitudzie rocznej temperatur, obfitym opadom i stałej wilgotności utrzymywanej przez gęste mgły. Lasy wawrzynowe, wraz z lasami wrzoścowo-woskownicowymi zajmują ok. 90 procent powierzchni parku. Pozostałe 10 procent to skupiające się na południu lasy sosny kanaryjskiej i gatunków egzotycznych.

Park jest również obszarem o bogatej faunie. Żyje tu ponad 1000 gatunków bezkręgowców, z czego 150 gatunków to endemity. Badacze naliczyli 38 gatunków kręgowców, głównie gadów i ptaków, spośród których warto wymienić gołębia laurowego i gołębia kanaryjskiego, gatunki endemiczne. Spotyka się także krogulca, mysikrólika kanaryjskiego, ziębę czy słonkę, a spośród gadów i płazów jaszczurkę gomerską, scynkę gomerską i rzekotkę śródziemnomorską.

Na obszarze parku jest rejon wypoczynkowy, zwany Laguna Grande, zaś na terenie gminy Agulo usytuowano centrum turystyczne.