Najpiękniejsze zamki chorwackie

Dużą część zabytków w Chorwacji stanowią setki zamków, twierdz, posiadłości letnich i majątków. W przeszłości budowane były w celu obrony przed nieprzyjacielem na skrzyżowaniach dróg. Większość z nich uległo wpływowi czasu, ale część z nich zachowała się w całości. Niektóre z nich to prawdziwe perły dziedzictwa kultralno-historycznego i architektoniczno-budowlanego.

Wśród nich jest z pewnością zamek Trakošćan. Zbudowany w XIII wieku jako niewielka twierdza, dzisiejszy kształt otrzymał w XIX wieku, kiedy w neogotyckim stylu odnowił go ówczesny właściciel baron Juraj Drašković i stał się zamkiem - rezydencją z romantycznym parkiem i sztucznym jeziorem. Dziś jest to jeden z najbardziej atrakcyjnych i najczęściej odwiedzanych zamków w Chorwacji, który co roku odwiedza ponad 65 000 osób.

Jest to jedyne w swoim rodzaju miejsce niepowtarzalnego piękna i prawdziwym rajem dla wszystkich którzy chcą przyjemnie spędzić cza w przyrodzie i odkryć tajemnice ukryte w zabytkowych murach zamku.

Reprezentacyjnie wyposażony zamek o wysokiej wartości architektonicznej ze ścianami z freskami, z motywami polowań, rozrywki oraz takimi, które zajmowały kręgi intelektualne Wiednia, Pesztu i Paryża, odkrywa tajemnice życia ówczesnej szlachty.

Jako muzeum zamek został podzielony na cztery poziomy i kilka wewnętrznych całości jak sala rycerska i łowiecka, salon muzyczny, bibliotek, pracownia Julijany Erdody, czy kuchnia, zbrojownia i loch. Poza cennymi, zachowanymi meblami, obrazów i licznych przedmiotów codziennego użytku, z których każdy ma swoją historię i odkrywa tajemnice zamku, szczególnie ciekawy i cenny jest zbiór broni, który prezentuje wojskową historię rodziny Drašković i obejmuje około 300 sztuk broni i wyposażenia od XV do XIX wieku.

Wokół jeziora urządzone są szlaki piesze, któ®e przekształcają to miejsce w jedyną w swoim rodzaju promenadę i z pewnością jedno piękniejszych miejsc w okolicy. W parku jest kaplica św. Krzyża, dziś popularna ze względu na ceremonię ślubu Trakošćańskiego.

Kutjevo

Davną rezydencję jezuitów w Kutjevie, zbudowaną na fundamentach średniowiecznego opactwa cystersów Honestae Vallis, z którego zachowała się świetna piwnica winna, zbudowali jezuici w okresie od 1721 do 1735 jako kompleks barokowy z kościołem i rezydencją - zamkiem. W zbudowanej budowli zachowano pozostałości poszczególnych murów średniowiecznego opactwa.
Z Kutjevem związana jest legenda o tajnej miłości cesarzowej Marii Teresy i barona Trenka. Legenda mówi, że pod osłoną nocy spotkała się cesarzowa i baron, a po tym jak kazali sługom, żeby ich zostawili samych, działanie win kutjevskich poniosła ich uczucia i nie wychodzili z piwnicy przez pełne siedem dni.

Veliki Tabor

Chodzi o zabytek kategorii zerowej, który został odnowiony po wielu pracach konserwacyjno-restauracyjnych i otwarty dla odwiedzających po zakończeniu II fazy odnowy. Znajduje się w gminie Desinić w Chorwackim Zagorju. Najstarsze części tej twierdzy pochodzą z XII wieku, a obecny kształt ma od XVI wieku, kiedy przez trzy wieki w mieście rządziła rodzina Rattkay. Z Velikim Taborem związana jest jedna z naszych najbardziej znanych legend, o Veronice Desiničkiej i Fryderyku Celjskim, których historia miłosna skończyła się nieszczęśliwie. Veronika i Fryderyk potajemnie wzięli ślub po ucieczce, ale wojsko Hermana Celjskiego ojca Fryderyka złapało ich i Fryderyka uwięziło w wieży w Celje, a Veronikę utopiło i zamurowała w zamku. Druga wersja legendy mówi, że Veronika swoimi czarami uratowała Veliki Tabor przed tureckim najazdem: pociętą słomę zmieniła w straszne szerszenie, które odgoniły tureckich najeźdźców.

Tvrdalj Petra Hektorovića w Starim Gradzie na wyspie Hvar

Ten majątek łączy obronny i letniskowy typ architektury. Został zbudowany i osobiście zaprojektowany za życia chorwackiego poety renesansowego Petra Hektorovića, w XVI wieku. Sam Hektorović na zamku umieścił kilkadziesiąt napisów po chorwacku, po łacinie i po włosku, z których najważniejszy jest ten główny, Omnium Conditori, ze względu na to, że cały kompleks został zadedykowany Stwórcy wszystkiego. Na podstawie pozostałych napisów można wywnioskować, że ten zamek Hektorović zbudował dla siebie i przyjaciół, ale też oferował gościnę przejezdnym i biednym.
Najciekawszy w kompleksie jest staw rybny z wodą brachiczną zamieszkały przez chelony, a za nim rozciąga się zachowany park. Uważa się, że staw rybny powstał na pozostałościach antycznej hodowli ryb lub portu.

Twierdza Nehaj w Senju

Została zbudowana jako twierdza Uskoków na wzgórzu Nehaj 1556 za czasów panowania austrowęgierskiego wojewody Fryderyka I, w celu obrony Senja przed częstymi najazdami Turków i Wenecjan, stała się symbolem tego miasta. Taktyką wojskową było zburzenie wszystkich kościołów, klasztorów i budynków poza miastem, żeby wróg nie mógł zakładać swoich obozów w nich. Twierdza w kształcie kostki, skierowana we wszystkich kierunkach świata, o wysokości 18 i szerokości 23 metrów. Zewnętrzne mury mają grubość 2 do 2,3 metra, a korona twierdzy składa się z 5 niewielkich wieżyczek. W murach znajduje się około stu okienek strzelniczych i 11 dużych otworów armatnich. Budynek składa się z parteru - gdzie było palenisko i pomieszczenia dla załogi i broni - z podwórzem i cysterną. Obecnie twierdza służy dla celów turystycznych. Ze szczytu twierdzy rozciąga się przepiękny widok na Primorje Chorwackie i wyspy Rab, Goli, Prvić, Cres, Krk i góry Gorskiego Kotaru, Učkę i Velebit.

Stari grad Đurđevac

Twierdzę zbudowaną na wzgórzu po środku bagna, na północ od ówczesnej miejscowości Đurđevac, zapewne około 1488 roku zbudował biskup Sigismund Ernušt. Twierdza została zbudowana ze względu na grożące niebezpieczeństwo najazdów tureckich i ciągłych walk szlachty. Obecnie jest to zabytek I kategorii z pomieszczeniami muzealno--ekspozycyjnymi, gdzie wystawiane są obrazy naiwistyczne Ivana Lackovića Croaty na piętrze i na poddaszu oraz pomieszczeniami gastronomicznymi na parterze. Do dziś żywa jest legenda związana z twierdzą, jest to legenda o Picokach, która jest odgrywana co roku w lecie. Jest to wspomnienie cwanej obrony przed Turkami, którzy otoczyli twierdzę w 1552 roku.
Odważni obrońcy nie chcieli się poddać i kiedy został im tylko jeden kogut oszukali wroga, tak że naładowali nim armatę i wystrzelili w kierunku Turków. Kiedy Turcy to zobaczyli, pomyśleli, że w zamku jest jeszcze dużo jedzenia i uciekli nie zdobywając twierdzy, na tym polega klątwa o picokach, na której opiera się legenda.
Stari grad w Đurđevcu został zakwalifikowany do dwudziestu europejskich kierunków, które pielęgnują niematerialne dziedzictwo kulturalne.

Stari grad Varaždin

Stare miasto w Varaždinie powstało jako twierdza w XIV wieku, poprzez własność Celjskich baronów, którzy je przebudowali w stylu gotyckim. Dzięki odnowieniu w XVI wieku otrzymało kształt renesansowej fortyfikacji, kiedy właściciele Ungandi przyprowadzili Domenica de Laliju, najbardziej znanego europejskiego budowniczego renesansu. Zbudowano mury z wieżami, murami i fosą napełnioną wodą, tak więc twierdza otrzymała kształt, który zmienił Stare miasto w „Wasserburg” (miasto na wodzie). Pod koniec XVIII wieku rodzina Erdody na zamku wykonała niewielkie zmiany w stylu barokowym. Dziś w zamku znajduje się Muzeum Miejskie ze stałą ekspozycją. Ten symbol miasta Varaždinu znalazł się na obecnie już rzadko spotykanych banknotach 5 kun chorwackich.

Stari grad Čakovec

Zmamy jako Stari grad Zrinskih - nazwany według rodziny Zrinski, która odgrywała ważną rolę w rozwoju tej części monarchii Habsburgów, obecnie jest symbolem tożsamości i tradycji Međimurja. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z XIII wieku, opisywany jest jako twierdza założona przez barona Dimitrije Čaka. W zamku ciągle zmieniali się właściciele, którzy go systematycznie rozbudowywali.
Składa się z zewnętrznych murów obronnych, baszt, które są jedyne w swoim rodzaju w Chorwacji, ponieważ zamiast z ziemi budowane są z cegieł w kształcie pałacu czworokątnego. Dzisiejszy kształt otrzymała w czasach rodziny Althan około 1743 roku, która dawny renesansowy pałac Zrinskih zmieniła w monumentalny zamek barokowy. Kiedyś jego park sięgał do oddalonej o kilka kilometrów miejscowości Šenkovec, gdzie znajduje się mauzoleum rodziny Zrinski. Dziś wokół zamku rozciąga się park o nazwie Perivoj Zrinski. W Satarim gradzie Čakovec jest też Muzeum Međimurja.

Zamek Pejačević w Našicach

W dawnej posiadłości Pejačević w Našicach są dwa zamki, jeden obok drugiego: duży, zbudowany na początku XIX wieku i mały, zbudowany na początku XX wieku, który został zamieszkany w 1907 roku. W ówczesnej Monarchii Austro-węgierskiej był nowością w budownictwie, ponieważ był budowany ze żelbetowym korytem w celu ochrony przed wilgocią i wodami podziemnymi. Duży zamek kilka razy zmieniał swój wygląd od samego powstania w 1811 roku, a w pełni został zmieniony w 1865 roku, kiedy został rozbudowany i powiększony w planie. W ten sposób skromny barokowy zamek został przekształcony w późnobarokowy z bogatymi zdobieniami architektonicznymi. Duży zamek otacza też park, który w przeszłości, w odróżnieniu od czasów obecnych, miał dużą wartość historyczną i artystyczną, ponieważ były w nim drzewa mamutowce, żeń szeń, sosny, cisy i inne. Dziś w zamku znajduje się ekspozycja muzealna.

Bilje - zamek łowiecki Eugena Savojskiego

Znajduje się 10 kilometró1. od Osijeku, zbudowany został w pierwszej połowie XVIII wieku, kiedy dla Europy Środkowej i Zachodniej styl renesansowo-barokowy był już przestarzały. Jednak zamek Bilje uzasadnia swój styl, ponieważ graniczył wtedy z Imperium Osmańskim. Wzniesiony na bagnistej działce jako zamek łowiecki, pierwszy właściciel Eugen Svojski przebywał w nim aż siedem razy. Rzadkie są wzmianki o zamku. Niektóre wskazują, że został wzniesiony na fundamentach miasta tureckiego i że w jego ogromnych piwnicach znajdowały się duże beczki z winem z czasów osmańskich, a według drugiej historii było tam więzienie. Obok zamku w połowie XIX wieku urządzony został park, który do dziś rozciąga się na powierzchni 800 hektarów. Łąki, lasy i gaje w okolicy zamku są częścią parku łowieckiego. Dziś w Zamku Łowieckiego znajduje się część Lasów Chorwackich i i administracja Parku Przyrody Kopački Rit, a w piwnicy urządzona jest galeria Eugen Savojski. Ta budowla obecnie każdemu odwiedzającemu, jak kiedyś Savojskiemu, oferuje nieoceniony relaks w przyrodzie.


Źródło: CNTB