We Francji panuje klimat umiarkowany z łagodnymi zimami (z wyjątkiem terenów górzystych i Alzacji). Atlantyk wywiera ogromny wpływ na północno-zachodnią część kraju, zwłaszcza na Bretanię, której klimat charakteryzuje się dużą wilgotnością powietrza i znaczną ilością opadów (200 dni deszczowych). Na tym obszarze występują też długotrwałe, niekiedy porywiste wiatry zachodnie.
W północno-wschodniej Francji, zwłaszcza w Alzacji, panuje klimat kontynentalny z ciepłym latem, a zimą na tyle chłodną, że śnieg zalega tutaj czasem całymi tygodniami. Najbardziej wilgotny okres, z częstymi burzami, przypada w Alzacji na czerwiec i lipiec.
Między Bretanią a Alzacją rozciąga się równinny Basen Paryski, na który wpływ wywierają klimaty obydwu tych regionów. Choć charakteryzuje się najniższą roczną sumą opadów (ok. 575 mm), pory deszczowe są zmienne, co oznacza, że zmoknąć można zarówno w czasie wiosennej czy jesiennej ulewy, jak i podczas letniego oberwania chmury. Średnia roczna temperatura dla Paryża wynosi 12°C, ale w styczniu słupek rtęci może spaść nawet poniżej zera, zaś w sierpniu wskazywać ponad 30°C. Południowe, nadbrzeżne równiny wystawione są na działanie klimatu śródziemnomorskiego, który swym zasięgiem obejmuje południowe Alpy, Masyw Centralny i wschodnie Pireneje.
Amatorzy ciepłych okresów letnich i chłodnych zim powinni wybrać się na południe Francji, gdzie przymrozki należą do rzadkości, wiosenne i jesienne ulewy są gwałtowne, ale krótkie, a latem zazwyczaj nie pada. Na południu, w dolinie Rodanu, przez 100 dni w roku wieją chłodne mistrale. Najbardziej dokuczliwe stają się na wiosnę. Ponoć źle wpływają na ludzką psychikę, u niektórych wywołując nawet objawy szaleństwa.