Parki narodowe Francji znajdują się pod zarządem Parcs Nationaux de France. We Francji istnieje 7 parków narodowych o łącznej powierzchni 3 710 km² (co stanowi nieco ponad 2% powierzchni kraju).

•Park Narodowy Sewenów (Parc national des Cevennes)
•Park Narodowy Ecrins (Parc national des Ecrins)
•Park Narodowy Guadeloupe (Parc national de la Guadeloupe)
•Park Narodowy Mercantour (Parc national du Mercantour)
•Park Narodowy Port-Cros (Parc national de Port-Cros)
•Park Narodowy Pirenejów (Parc national des Pyrenees)
•Park Narodowy Vanoise (Parc national de la Vanoise)

Park Narodowy Sewennów - jeden z najbardziej znanych francuskich parków narodowych. Znajduje się w masywie Sewennów. Miejsce ochrony wielu gatunków zwierząt. Niektóre z nich, jak na przykład jeleń czerwony, zostały tu odtworzone. Park istnieje od 1970 roku i ma powierzchnię 910 km2. Konieczność ochrony tych obszarów pojawiła się tu wraz z przybyciem nowych osadników, którzy przybyli tu w latach 60. XIX wieku. Zastali oni bardzo zdegradowane obszary, z wytrzebionymi naturalnymi siedliskami. Postanowiono przywrócić ich równowagę. Ciekawym obiektem w Parku jest Mont Lozère - góra osiągająca wysokość 1699 metrów. Jest ona bardzo często odwiedzana przez turystów, ze względu na malowniczą okolicę. Ciekawym miejscem są w tym Parku Narodowym również Doliny Seweńskie, gdzie rosną słodkie kasztany. Jest to teren o ciekawej rzeźbie terenu, z interesującymi formami morfologicznymi.

Park Narodowy Ecrins (największy we Francji) - obejmuje wielką grupę górską Écrins, zwaną także Oisans (Massif des Écrins, de l’Oisans). To drugi co do wysokości masyw alpejski we Francji, z kulminacją Barre des Écrins 4102 m n.p.m. Północna, najwyższa część masywu jest silnie zlodowacona i z powodu dużych wysokości oraz skalnych urwisk trudno dostępna dla zwykłego turysty. To tu wznosi się m.in. La Meije (3983 m n.p.m.), nie bez przyczyny uważany za jeden z najefektowniejszych szczytów w Alpach. Niższa, suchsza i łagodniejsza, ale i mniej ciekawa jest część południowa, wystawiona na działanie gorącego i suchego powietrza śródziemnomorskiego. Park narodowy, utworzony w 1973 r., objął zasięgiem większość terytorium masywu i liczy prawie 92 tys. ha, z czego aż 17 tys. przypada na lodowce. Na terenie tym żyje wiele alpejskich zwierząt - przede wszystkim kozice i świstaki oraz drapieżne ptaki, w tym jedna z ważniejszych we Francji populacji orła przedniego. Urozmaicony klimat i wpływ gorącego południowego powietrza przyczyniają się do wyjątkowego zróżnicowania roślinności, innej od strony północnej i południowo- wschodniej.

Park Narodowy Vanoise - najstarszy i prawdopodobnie najsłynniejszy park narodowy we Francji. Utworzony został w 1963 r. Znajduje się w Alpach Graickich, przy czym zdecydowana większość jego obszaru leży na terenie grupy górskiej Vanoise, obejmując południowo-zachodnią, najwyższą i najbardziej atrakcyjną przyrodniczo część tej grupy górskiej. Rozciąga się na powierzchni około 530 km². Od 1972 r. wschodnia część parku Vanoise, położona między przełęczą Col de l'Iseran na zachodzie a granicą francusko-włoską na wschodzie, na odcinku kilku kilometrów łaczy się z włoskim parkiem narodowym Gran Paradiso, tworząc jeden wysokogórski obszar chroniony o powierzchni około 1250 km². W surowym krajobrazie parku dominują skalne turnie najwyższych szczytów, otoczonych lodowcami. Niżej rozciągają się puste doliny, wśród których gdzieniegdzie lśnią tafle niewielkich stawów polodowcowych, a w dole rozciągają się niewielkie modrzewiowe lasy. Jak na tak wysokie góry, masyw Vanoise ma stosunkowo suchy i słoneczny klimat. Wyróżnia się także skomplikowaną budową geologiczną - występują tu zarówno skały osadowe - wapienie, gipsy i piaskowce, jak i metamorficzne gnejsy i kwarcyty. Na terenie parku żyje największa we Francji kolonia koziorożców alpejskich - licząca obecnie ok. 2 tys. osobników. Jeszcze więcej jest kozic i oczywiście wszędobylskich świstaków. Gniazdują tu rzadkie gatunki ptaków, w tym 20 par orłów przednich i dwie pary orłosępów brodatych, a w nocy na łów ruszają wielkie puchacze.